Uit een recente meta-analyse gepubliceerd in de BMJ blijkt dat artsen met een burn-out twee keer zo vaak betrokken zijn bij incidenten inzake patiëntveiligheid, minder professioneel zijn en meer dan twee keer zo vaak een lage tevredenheidsbeoordeling krijgen van patiënten.
Een team onder leiding van dr. Alexander Hodkinson, Centre for Primary Care, University of Manchester onderzocht het verband tussen burn-out bij artsen, hun professioneel engagement en de kwaliteit van de zorg.
"Het aantal gevallen van burn-out bij artsen blijft toenemen. In de VS melden vier op de tien artsen ten minste één symptoom van burn-out, en in het VK zegt een derde van de artsen in opleiding dat ze met een hoge of heel hoge mate van burn-out kampen. De covid-19-pandemie zorgde bovendien voor extra oorzaken van stress door onveilige werkomstandigheden en een hogere werkdruk, die het aantal gevallen van burn-out bij artsen nog meer deed stijgen", zo zeggen de onderzoekers in The British Medical Journal.
De studie van dr. Hodkinson is de grootste en meest uitgebreide meta-analyse waarin de associatie van burn-out met het professioneel engagement van artsen en de kwaliteit van de zorg wordt onderzocht, met een analyse van de resultaten van 170 observatiestudies en in totaal 239.246 artsen.
Artsen met een burn-out lopen tot vier keer meer risico om ontevreden te zijn met hun baan. Ze hebben ook drie keer meer kans om te overwegen of effectief hun baan op te zeggen of spijt te hebben van hun beroepskeuze.
Patiëntveiligheid
"Er moet dringend iets gedaan worden om patiënten, artsen en de zorg te beschermen", zegt prof. dr. Matthias Weigl, Institute for Patient Safety, University Hospital, Bonn University in een begeleidend commentaar in de BMJ.
Matthias Weigl: "Ten eerste ondermijnt burn-out het professionele engagement en leidt het tot verlies van betrokkenheid en een hoog verloop en absenteïsme. Het welzijn van artsen moet een prioriteit zijn bij alle inspanningen om deze problemen op te lossen. Ten tweede is burn-out geworteld in de werkomgeving. Hoewel burn-out zich bij individuen manifesteert, is het een indicator van een disfunctionele werkplek. En ten derde gaat burn-out bij zorgverleners gepaard met risico's voor de veiligheid van de patiënt en moet het worden behandeld als elk ander gevaar voor de patiëntveiligheid."
Er zijn doeltreffende, evidence-based interventies om burn-out te verminderen op individueel vlak en op organisatieniveau. Maar maatregelen op het vlak van de werkplek en de organisatie worden vaak verwaarloosd, ook al zijn ze de sleutel om het probleem te verhelpen, zegt Weigl. Volgens die laatste is er inzicht nodig in hoe burn-out bijdraagt tot onveilige zorg.
"Langetermijnonderzoeken zullen ons inzicht verbeteren in hoe werkstress de ervaringen van artsen in de loop van de tijd beïnvloedt", schrijft Weigl. "Onderzoek is nodig dat verder gaat dan observatiestudies en zelfgerapporteerde uitkomsten om effecten van burn-out vast te stellen. Discrepanties tussen het waargenomen functioneren van artsen en hun feitelijke prestaties op het gebied van betrouwbaarheid en veiligheid zijn een andere uitdaging. Ten slotte zijn ook kwalitatieve studies nodig om de complexe relaties tussen artsen en hun werkomgeving te onderzoeken."
"Het geestelijk welzijn van artsen is van vitaal belang voor veilige gezondheidszorgsystemen, dat spreekt. De alomtegenwoordigheid van burn-out bij artsen wijst op een gebrekkig systeem dat wordt veroorzaakt door diepgewortelde maatschappelijke en structurele problemen in de hele sector. Voor de veiligheid van artsen, patiënten en zorgstelsels moet dringend actie worden ondernomen", zo besluit professor Weigl.
Dit artikel is verschenen in Artsenkrant van 13 oktober 2022.
Comments